Bir bardak demli çaydı gençliğim. Büyüdükçe demlenen, bekledikçe acıyan. Acılarım bile bayatladı. Soğudum ve de yoruldum. Taaa dibine çöktüm hayatın... Boğuldum...

Sustum Yuttum Bu Soğuk Sessizliği.... Suçlamadım Suçlayamam Ki Hiç Kimseyi Çünkü Ben Getirdim Bu Hale Kendi Kendimi...

Yeni tanıdığım insanlara karşı hissettiklerim; Beğenme, Hoşlanma, Sinir olma, Soğuma, Nefret etme ve Kapanış.

Herkesten soğumak aslında bir zamanlar herkese kalbini açmanın getirdiği bir yan etki...

Bazen insan hava soğuyunca değil, hayattan, yaşamaktan soğuduğu zaman üşürmüş.

Hava puslu soğuk. Kırlar koyu kırmızı saman sarısı ölü yeşil. Kış gelmek üzere oysa ki gönül kışa girmeye hazır değil. - Nazım Hikmet Ran

İnsanlardan buz gibi soğudum. İşte yalnız sen varsın. Öyle halsizim ki hiç sorma, anlarsın... - Cahit Külebi

Sonra çay bize bir gerçeği daha öğretti! Bekleyen her şey soğur acır ve bayatlar...

Senden soğudum artık, yaz güneşinde yansam da, ağustos sıcağıyla kavrulsam da yine de sana ısınamam artık.

Sana tavsiyem bir çayını, bir de beni kendinden soğutma.

Kırılmışsam affederim, kızgınsam bir müddet sonra geçer ama soğuduysam bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

Aniden soğumak muhteşem bi olay. Nefret etmekten daha güçlü.

Hava soğuk, ben soğuk oysaki gönül sıcak muhabbet, sıcak gönüller ister.

Hayattan iyice soğudum cehennemde yanacağımı bilsem de fark etmez artık.

İnsanı büyük kavgalar, ağır hareketler küstüremiyor, küçük bir laf, ince bir imâ, kötü bir hissiyat soğutuyor. Demek ki soğumak bir anlık eylem.

Kimseyi size soğuk davranınca gözleriniz dolacak kadar sevmeyin...

Bazen tüm herkesten soğumak, en güzel nimet. Ne üzülüyorsun, ne umursuyorsun, ne de kırılıyorsun.

Bir insandan soğursunuz ya hani. Nasıl soğumak ama. Bir daha konuşasın suratına bakasın bile gelmez hani. Öyle işte...

Akıl durdu, kalp soğudu. Dilde susunca vazgeçtim. - Frida Kahlo

Çocukken güneş olmak isterdim. Sonra anladım ki en iyisi çocuk olmak. Çünkü güneşten sıcaktı kalbim... Derken büyüdüm. Yaşam denen ayazda üşüdüm. Soğudu buza döndü kalbim. Ne 'GÜNEŞ' olabildim... Ne 'ÇOCUK' kalabildim.

Tahammül seviyem yerlere düştü, insanlardan acayip soğudum. Kendi derdim bana yeterken hayatımı daha zor hale getiren kimseyi istemiyorum, kimseyi.

Hayat erkenden benden bir bir aldı. Şuraya geldiğim nokta diyemiyorum. Bu deyip gösteremiyorum. Hep iyi olmak istedim yapamadım, kötü olmak istedim beceremedim. Boğazımda bitiyor her şey; elimi ayağımı çektim bu hayattan, iyice soğudum...

Bekleyen her şey soğur, bunu unutma!

Sana bundan sonra kırılsam ne olur ki benden senden tamamen soğumuşum.

Söyleyemediğim sözlere emanet ol... İçimde garip bi sızı içimde soğuk bi savaş...

Derler ki aşk da unutulurmuş her şey gibi. Hem de yaşanıp bittikten soğuyup küllendikten sonra değil tam da dolu dizgin devam ederken unutulurmuş aşk. - Elif Şafak

Bazen karşınızdakini çok kırarsınız, çok üzersiniz size söyleyecek bir şey bulamaz sadece soğuk davranır.

Aklım kara kış ellerim seni üşüyor, bugün günlerden soğuk... - Kahraman Tazeoğlu

Gücenmek ve kırılmak aynı şey değil mesela. Soğumak dersen, çok ümitsiz bir şey...

Biz bekleyen her şeyin soğuyup acıdığını çaydan öğrendik.

İnsanlardan, soğumak gibi bir lüksüm yok; çünkü, soğumak zamana bırakmaktır. Bardak boştur ya da bir anda taşmıştır; ortası yok...

Beklerken bütünleşmişim soğuk mermerin rengiyle. Meğer bu sokağın bir taşıymışım. Kaç yabancı basmış üstüme sayamadım...

Hayattan değil, bazı insanlardan soğudum.

Belki seni cuma günü kadar sevebilir, cumartesi kadar özleyebilirdim ama şimdi pazar akşamı kadar iğrenip, pazartesi gibi nefret ediyorum.

Bence insanın başına gelebilecek en kötü şey, soğumak. Birinden, bir şeyden. En çok sevdiğin. Daha da fenası, her şeyden...

Hangi yolu seçersem seçeyim aklım hep seçmediğim yolda kalıyor, o yoldan gitseydim bundan daha iyi olur muydu diye düşünüp durmaktan hayattan soğudum...

Soğuyan bir bardak çaydır benim ömrüm... - Nevzat Çelik

Zaman elbet soğutur bir gün kalbimi. Ahlar mı kalır içimde anılar mı bilmeyeceksin!

Ne yazmak, ne gülmek ne de çıkıp dolaşmak için hevesim var. Ciddi anlamda insanlardan ve bu dünyadan soğudum.

Hava soğuyunca değil, yüreği soğuyunca başlarmış insanın kışı. - Elif Şafak

Küstürmeyin insanları hayata. Sonra her şeyden vazgeçiyorlar. Yaşamaktan güzel olan her şeyden. Bir odada yalnızlığı, bir dağ başında kalmayı, bir adada mahsur kalmayı. Nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar. Küstürmeyin işte bazı insanları... - Nazım Hikmet

Alıştım yalnızlığın soğuk makamına. Üşümeyeyim yeter...

Soğumak havalar çok sıcakken de oluyormuş be gülüm.

Aktım eridiğim yerden ve zamandan, bilmiyorum nerde soğudum, dondum nerde... - Birhan Keskin

Soğuk bir alın yazısı titredi dudaklarından ve kayboldun birden. Meğer ben yüreği kayıp bir yazarın masalıymışım...

Hayattan soğudum. Yalnızım. Üzgünüm. Gencim. Ve kararsızım...

Ben hava soğuduğu zaman değil. Hayattan soğuduğum gün üşüdüm...

Son zamanlarda sürekli karşısına çıkanlara azimleri nedeniyle teşekkür etmeli insan. Sayelerinde kolay yoldan soğumayı öğreniyorsunuz.

Senin için salya sümük ağlayan kızı bile kendinden soğutmayı başardın bayım, tebrikler...

Bana kendi çöküşümü izlettin. Aynaya her baktığımda, her sigarada hayattan biraz daha soğudum.

Çıkar uğruna söylenen yalanlarda da, yalan aşklardan da, bu hayattan da soğudum. Bir çay söyleyin de içim ısınsın...

Soğumak gerek bazen sevdiğinden. Onu öylece bırakmak gerek. Çünkü senin sevdiğin sevgili değişti. Senin sevdiğin sevgili ihanet etti.

Sonra dönüp dedim ki kışa; "üzülme, yalnız değilsin. Ben de her şeyden soğudum..." - Nazım Köyce

Bazen tanıdığın güne lanet eder, soğudukça mutluluk duyduğun insanlar olur.

Seven insan soğumuş olsa da döner mi? Dönse bile eskiden olduğu gibi canıymış gibi sever mi?

Öyle güzel güzel soğudum ki senden, sevdiğim zamanlara üzülür oldum.

En yakın arkadaşından soğumak kadar kötüsü yok...

Susmak yorucu bir lisan. Ama taştan soğuk gözlerine anlam yüklemeye gücüm kalmadı artık...

Bunca vefasızlıktan sonra, bazılarının ederi kalmadı artık gönlümde. Kaça deseler hiçe sayarım. - Özdemir Asaf

Her kimi severseniz sevin ama birisi size soğuk davranınca gözleriniz dolacak, kalbiniz kırılacak kadar sevmeyin.

Kıskandırmaya çalışan sevgiliden soğumak kadar kötü bir şey daha varsa o da ondan nefret etmektir sanırım...

İnsan sevdiğinden soğur mu demeyin, en çokta ona soğuk davranırmış.

Sustum yuttum bu soğuk sessizliği. Suçlamadım suçlayamam ki hiç kimseyi çünkü ben getirdim bu hale kendi kendimi.

Bir soğuk mermi girseydi vücuduma senin ihanetin kadar acı vermezdi.

Yalnızlığın o kadar soğuk ki, susmaktan başka bir çarem kalmadı artık.

Sogumak, unutmaktan daha güçlü bir duygudur. - Tuncel Kurtiz

Başıma gelen her güzel şeyin içine ediyorum kendimden de soğudum artık...

Sevgiliden ve aşktan aniden soğumak, önce unutmaktan daha sonra nefret etmekten daha güçlü bence...

Derin uyu ölü sansın yanındaki! Uykuların yüreğim gibi derin olsun geceleri. Ölü gibi soğu soğuktan ölür gibi yum gözlerini. Tıpkı benim gibi!

Bazı insanların konuşacak kadar zekâya, ya da susacak kadar edebe sahip olmaması; hayattan soğumam için yeterli bir sebep. - Bob Dylan

Bir anda soğumak diye bir şey var. Duyguların en kötüsü bu sanırım...

Sonra sen öldün. Soğumanın nasıl bir duygu olduğunu göstermek istedin aslında ona, anlamadı. Hiç oldun, ruhsuz oldun. Yağmuru sevmeye başladın. İnsanlardan nefret ettin. Gerçek bir gülücük saçamadın etrafına. Sevgi böyle bir şey, doğduğun gün onu tanıdığın gün olarak tanımlar, öldüğün gün ise onu kaybettiğin gün...

İncinecek hal kalmadı bende sana bir tavsiye; Vedalar soğuk olur sıkı giyin! - Kahraman Tazeoğlu

İnsanlardan çok çabuk soğumak gibi bi huyum var.

Hiçkimsenin dediklerine inanasım gelmiyor iyice soğudum insanlardan...

Kızınca, kırılınca, üzülünce geçiyor da, soğuyunca çaresi bulunmuyor be güzelim.

Öyle birden soğumak bazen çok güzel bir durum oluyor; nefret etmek, kin gütmekten çok daha iyi.

Ne mesafeler soğutur, ne de soğuk kış günlerinde yağan karlar sana olan sıcacık sevgimi.

Son zamanlarda sürekli karşısına çıkanlara azimleri nedeniyle teşekkür etmeli insan.Sayelerinde kolay yoldan soğumayı öğreniyorsunuz.

Zamanında samimi olduğun insanla aranın açıldığını fark edip; umutusuzca akışına bırakmak yada yaşanan şeylerden sonra çaba sarf etmeye değer görmemek...